Komodо
Forum Professional
Dat meisje heet dus Julie. En hierover dacht ik na tegenover haar vriendinnen.
Jullie snappen het niet. Dit gaat niet om Julie. Die hoop had ik vanaf het begin al opgegeven; ik verzorg me slecht en praat met niemand. Dit gast om heel wat anders. Ik ben doodongelukkig. Juist omdat ik niet met mensen praat. Daarom maak ik allemaal gedichten en ja, ook voor Julie. Op een gegeven moment heb ik mezelf niet meer in de hand. Eigenlijk is het juist goed dat Julie het gezegd heeft. Ik ben, ook al vind ik dat zelf wel, echt geen slecht mens. Eigenlijk vind ik het juist mooi dat Julie iemand heeft, in het echt, want zoiets durf ik niet. Ik ben er ook helemaal niet aan toe. Maar, in mijn hoofd word ik wel heel gelukkig van jullie. Voor mij betekent het wel heel veel, al het ge-app. Ik hoopte alleen dat ik gwn weer kon praten en ik zal nooit ook maar een stap tussen Arend en Julie zetten. Ik heb echt heel veel aan jullie. Eigenlijk aan iedereen. En dat wil ik dinsdag bewijzen, als het mag. Ik hou van jullie allemaal. Niet zo, maar ik geef gwn heel veel om jullie. Ik kan echt niet zonder. Zelfs al is het alleen in m'n hoofd, het heeft allemaal invloed op de rest. Eigenlijk weet ik ook wel hoe jullie echt zijn. Heel anders, veel aardiger en luidruchtiger. Maar daar gaat het mij niet om. Gewoon. Aanwezigheid van andere mensen. Het maakt niet eens uit dat jullie niet met me praten. Ik wil gewoon mensen om me heen die mij mogen. Ik schrijf alles op en ik hoop dat mensen het lezen, omdat ik begrepen probeer te worden. Ik weet niet eens meer wat ik allemaal opschrijf, maar het lucht op. Er is hoop. Hoop op een gelukkiger bestaan. Ik ben zo dom als het achterend van een varken, maar ik ben net zo egoïstisch als ieder ander mens. Alleen loop ik een heleboel ontwikkelingen achter. "Trial and Error" ik kom er wel, maar ik moet al m'n gedachtes kwijt. Ik wil dat iemand ze snapt. Mij uitlegt hoe ik dingen moet aanpakken. Mij gerust stelt dat alles goedkomt. Daar droom ik over. Dat jullie geweldig zijn. Natuurlijk zijn jullie lieve meiden, maar iedereen heeft gebreken. Dit is mijn gebrek. Ik kan dingen niet goed, kort onder woorden brengen. Maar ik weet wel één ding. Ik kan echt heel aardig tegen mensen zijn. Soms een beetje opdringerig, maar ik bedoel het alleen maar goed.
Jullie snappen het niet. Dit gaat niet om Julie. Die hoop had ik vanaf het begin al opgegeven; ik verzorg me slecht en praat met niemand. Dit gast om heel wat anders. Ik ben doodongelukkig. Juist omdat ik niet met mensen praat. Daarom maak ik allemaal gedichten en ja, ook voor Julie. Op een gegeven moment heb ik mezelf niet meer in de hand. Eigenlijk is het juist goed dat Julie het gezegd heeft. Ik ben, ook al vind ik dat zelf wel, echt geen slecht mens. Eigenlijk vind ik het juist mooi dat Julie iemand heeft, in het echt, want zoiets durf ik niet. Ik ben er ook helemaal niet aan toe. Maar, in mijn hoofd word ik wel heel gelukkig van jullie. Voor mij betekent het wel heel veel, al het ge-app. Ik hoopte alleen dat ik gwn weer kon praten en ik zal nooit ook maar een stap tussen Arend en Julie zetten. Ik heb echt heel veel aan jullie. Eigenlijk aan iedereen. En dat wil ik dinsdag bewijzen, als het mag. Ik hou van jullie allemaal. Niet zo, maar ik geef gwn heel veel om jullie. Ik kan echt niet zonder. Zelfs al is het alleen in m'n hoofd, het heeft allemaal invloed op de rest. Eigenlijk weet ik ook wel hoe jullie echt zijn. Heel anders, veel aardiger en luidruchtiger. Maar daar gaat het mij niet om. Gewoon. Aanwezigheid van andere mensen. Het maakt niet eens uit dat jullie niet met me praten. Ik wil gewoon mensen om me heen die mij mogen. Ik schrijf alles op en ik hoop dat mensen het lezen, omdat ik begrepen probeer te worden. Ik weet niet eens meer wat ik allemaal opschrijf, maar het lucht op. Er is hoop. Hoop op een gelukkiger bestaan. Ik ben zo dom als het achterend van een varken, maar ik ben net zo egoïstisch als ieder ander mens. Alleen loop ik een heleboel ontwikkelingen achter. "Trial and Error" ik kom er wel, maar ik moet al m'n gedachtes kwijt. Ik wil dat iemand ze snapt. Mij uitlegt hoe ik dingen moet aanpakken. Mij gerust stelt dat alles goedkomt. Daar droom ik over. Dat jullie geweldig zijn. Natuurlijk zijn jullie lieve meiden, maar iedereen heeft gebreken. Dit is mijn gebrek. Ik kan dingen niet goed, kort onder woorden brengen. Maar ik weet wel één ding. Ik kan echt heel aardig tegen mensen zijn. Soms een beetje opdringerig, maar ik bedoel het alleen maar goed.
